اگر کمی با php آشنا باشید می دانید که برخلاف بسیاری زبان های دیگر سخت گیری زیادی در نوشتن کدها به شما نشان نمی دهد. یعنی مثلا در نام گذاری متغیرها، کلاس ها، توابع و … هر طور که بخواهید می توانید عمل کنید.
به همین خاطر هم به همان اندازه که ممکن است از سادگی کار با php لذت ببرید همان قدر یا حتی بیشتر از خواندن کدهای کثیف نوشته شده حالتان به هم بخورد.
یک سری از بندگان خدا دور هم جمع شده اند و تصمیم گرفتند تا قواعدی برای کدنویسی در php تعیین کنند تا کدهای php خواناتر و یکپارچه تر باشند.
اسم این استاندارد را هم گذاشتند PSR یعنی پیشنهادات استاندارد پی اچ پی (php standard recommendations).
در وبسایت php-fig تمام این استاندارد ها را می توانید ببینید.
psr از بخش های مختلفی تشکیل شده که هر کدام برای یک قسمت از برنامه نویسی php نوشته شده است.
همین الان حدود 18 استاندارد psr وجود دارد که البته نیازی نیست همه را بلد باشیم.
چندتای آنها که مهمتر هستند و می توانند در کدنویسی تمیز تر به ما کمک کنند را اینجا ذکر می کنم.
Psr-1
قواعد کلی در نوشتن کد در این قسمت گفته شده مثلا:
-اسم متدها باید camelCase باشد(یعنی مثلا وقتی میخواهیم از دوکلمه در اسم تابع استفاده کنیم به جایگذاشتن _ بینشان حرف اول کلمه دوم را حرف بزرگ بنویسیم)
ولی برای پراپرتی ها می گوید فرقی نمی کند از camelCase استفاده کنید یا under_score اما هر کدام را که استفاده کردید در همه جای کد نویسی از همان استاندارد پیروی کنید.
ثابت ها در کلاس ها باید تماما با حروف بزرگ نوشته شوند.
Psr-4
Psr-4 مخصوص autoloading است. وقتی در یک پروژه داریم با کلاس های زیادی کار میکنیم برای استفاده از هرکدام، باید در فایل php آنها را وارد کنیم با دستور include یا require.
وارد کردن مثلا 20 کلاس در فایل های مختلف کاری خسته کننده است.
این استاندارد می گوید از یک روش نام گذاری مشخص برای کلاس ها استفاده کنید تا با استفاده از ابزاری به نام composer لود کردن خودکار کلاسها انجام شود.
استانداردهای بیشتری هم وجود دارد برای کارهای مختلف در php مثلا کش کردن و… اما این همین دو psr بیشترین استفاده در کدنویسی روزمره را برای ما دارند.
